Ανοίγω το συρτάρι του μυαλού μου...κι αρχίζω να ξετυλίγω τις σκέψεις μου...

Το γράψιμο...η μόνη μου διέξοδος το ηρεμιστικό του μυαλου μου
Θα το παρομοίαζα μ' ένα κουτί γεμάτο με χιλιάδες μισάνοιχτα γράμματα
Σας τα παραθέτω, περνάνε απο μπροστά όλες μου τις στιγμές
και βάφεται το παρόν με όμορφα χρώματα
πότε έντονα, πότε μουντά, πότε μελαγχολικά...
Οι θύμισες εξιστορούν κάθε φορά τις ευαίσθητες χορδές...
δημιουργούν μια μελωδία που την ακούω πάντα με την ίδια ευχαρίστηση
Τι κι αν...τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε
η αναμονή κάθε φορά αξίζει τον κόπο...